donderdag 22 februari 2018

De laatste uitweg - Federico Axat

Ted McKay staat op het punt een einde aan zijn leven te maken, als de deurbel gaat. En blijft gaan. Hij wil alsnog de trekker overhalen, maar ziet dan een briefje op zijn bureau liggen. Het handschrift herkent hij als het zijne, maar hij kan zich niet herinneren ooit zoiets geschreven te hebben.
Doe open. Dit is je laatste uitweg.
Aan de deur staat Lunch, die weet wat Ted van plan is en hem een voorstel doet: verricht nog één laatste heroïsche daad. Dat is het begin van een grimmig manipulatief spel tussen criminaliteit, geweten en de dood. Iemand heeft een spoor van broodkruimels achtergelaten, en hij kan niet anders dan het volgen. Iemand die hem beter kent dan hij zelf. Soms kun je alleen op jezelf vertrouwen. En heel soms, kun je dat niet eens.

**

Federico Axat is een Argentijnse schrijver en bracht in 2010 zijn eerste boek Benjamin uit. De laatste uitweg is zijn derde, een psychologische thriller.
We kunnen niet veel zeggen over de inhoud, gevaar voor spoilers. Het is een speciaal boek, in eerste instantie heb je dit echter niet door, dat duurt wel even. Alles welbeschouwd, na het lezen van het hele boek, kun je wel niet anders zeggen dan dat het knap in elkaar zit, een goed geconstrueerde plot. Het duurde heel lang eer er wat vaart in het verhaal kwam en dan nog slechts met momenten. Persoonlijk vond ik het boek traag en zelfs ietwat saai en heb op een gegeven moment getwijfeld om verder te lezen. Je weet trouwens niet goed wat je aan het lezen bent. Helemaal op het einde weet je pas waar het boek echt over gaat en het is net dat dat niet uitgewerkt is. Verrassend is het wel, maar je bent dus helemaal niet mee in deze clou. Ah ja, zo zit dit, punt andere lijn.
Dit boek was dus niet mijn ding, totaal niet. Ik kan er wel inkomen dat het voor anderen wel goed is. Maar de constructie bleek dus wel goed te zijn, ingenieus zelfs en het is goed geschreven.

Uitgeverij: HarperCollins (2016) - 446 blz.
Oorspronkelijke titel: La última salida
Vertaling: Irene van de Mheen

Geen opmerkingen: