In een leegstaand huis wordt een vermoorde man gevonden. Niet veel later wordt zijn hart bij zijn vrouw en kinderen bezorgd. Inspecteur Helen Grace weet dat hij niet het laatste slachtoffer zal zijn. Maar waarom is een gelukkig getrouwde man midden in de nacht zo ver van huis?
De media hebben het over een omgekeerde Jack de Ripper: een seriemoordenaar die aast op vaders met dubbele agenda's. Helen ziet de woede die uit de moorden spreekt. Wat ze niet voorziet, is hoe labiel de dader is - of wat haar tijdens deze zaak allemaal nog te wachten staat.
***
Deze tweede in de Helen Grace-reeks heeft een mooie plot, gruwelijk dat wel maar goed opgebouwd.
Psychologisch mankeert er nog altijd wat aan de personages. Ze komen nog altijd niet helemaal duidelijk over en grijpen nog steeds niet. De focus lag nu meer op het verhaal zelf, ofwel heb ik er meer 'over' gelezen over de persoonlijke verhalen van de spelers. Het verhaal las vlotter als Iene miene mutte. Helen Grace is een personage dat niet altijd even gemakkelijk ligt in het team. Ze krijgt en geeft de nodige tegenstand. De trubbels met haar nieuwe hoofd zorgen wel voor een andere dimensie in het verhaal en dat maakte het boeiend.
De uiteindelijke clou van het verhaal kon ik best smaken. Goed gevonden en beschreven. Je begon zowaar zelfs even sympathie te voelen voor Helen, voor de rest van het boek is dit een bijna onmogelijke opgave. Helen is een persoon die zeer afwijzend en vijandig kan reageren tegen haar collega's.
Piep zei de muis las vlot en was zelfs spannend. Het is een gewoon goed misdaadverhaal. Voor een vierde ster is het nog te vroeg, te weinig goede psychologische insteek en originaliteit.
Eerder: Iene miene mutteUitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2016) - 382 blz.
Oorspronkelijke titel: Pop Goes The Weasel
Vertaling: Mariëtte van Gelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten