In een Leuvens lab voor stamcelonderzoek wordt een fenomenale ontdekking gedaan waarmee veroudering drastisch kan worden afgeremd. Terwijl de hele wetenschappelijke wereld met verstomming is geslagen, pleegt het hoofd van het lab zelfmoord tijdens zijn vakantie op Kreta.
Andreas Kurver, freelancejournalist, heeft zo zijn bedenkingen bij de spectaculaire ontdekking en besluit de zaak te onderzoeken. Tegelijkertijd wordt hoofdinspecteur Thomas Berg benaderd door de verloofde van de overleden professor die ervan overtuigd is dat haar vriend werd vermoord.
Berg heeft intussen de mooie Haynee Deferm leren kennen die als assistente in het lab werkt. Hij ondervindt heel wat tegenkanting tijdens het onderzoek, maar als ook in Leuven iemand in verdachte omstandigheden zelfmoord pleegt, wordt voor iedereen duidelijk dat er veel meer aan de hand is dan op het eerste gezicht lijkt. Wat Berg ontdekt, tart elke verbeelding...
***
De zevende misdaadroman van Jo Claes in de reeks rond Thomas Berg die in 2008 startte met De zaak Torfs.
En er zijn enkele constanten in zijn boeken. Steevast heeft hij een kunstwerk op de cover staan dat ergens te vinden is in Leuven. Ditmaal De arm van Adam, een beeld van Luk van Soom dat te vinden is vlak voor het bloedtransfusiecentrum van het UZ Leuven. Om het naadloos te doen aansluiten bij het thema van zijn verhaal heeft hij zich de vrijheid gepermitteerd om het te verplaatsen tot aan het lab voor stamcelonderzoek.
Dit is gelijk dus het thema waar heel het boek om draait, een thema dat al van in de oudheid de mens interesseert maar de laatste jaren ook onder de publieke aandacht is gekomen. De veroudering van de populatie en de daarbij horende kwalen zijn een grote zorg geworden in de samenleving. Hiervan getuigen de boeken die geschreven worden voor het grote publiek zoals bijvoorbeeld De voedselzandloper en Veroudering vertragen van Kris Verburgh en Hoe wordt ik 100? van William Cortvriendt. Het eeuwige leven of het verlies ervan, iedereen heeft er wel eens over nagedacht.
Een ander vast element in de boeken van Claes zijn de al dan niet Latijnse spreuken en de vele mythes die hij aanhaalt. De titel De mythe van Methusalem, verwijst naar een aartsvader, de oudste mens aller tijden volgens de Hebreeuwse bijbel, 969 jaar maar liefst.
Verder heeft hij nog enkele weetjes van opmerkelijke Leuvense plaatsen en dingen verwerkt. In zijn nawoord legt hij uit waar ze te vinden zijn. Je wordt echt wel in de verleiding gebracht om al die dingen eens te gaan opzoeken in Leuven.
Allemaal goed en wel maar daarnaast heeft hij natuurlijk ook nog een verhaal gebracht. Het is net zoals altijd heel netjes gecomponeerd. Op tijd en stond duiken er aanwijzingen op en vordert het onderzoek. Knap. Het einde is ook nog verrassend. De personages zijn zoals altijd levensecht. De auteur weet ze zeer realistisch neer te zetten en laat je zelfs meeleven met hen.
De mythe van Methusalem is een boek dat aanspreekt. Het is niet zozeer dat het spannend is maar het heeft een doordachte plot, mooie personages en een verrassend einde. En je kan weer eens nadenken over 'ouder worden'. Het boek belicht heel wat aspecten rond het thema.
Eerder: Het oog van de naald, De zaak Torfs, De blinde vlek, Dood in december, Tot de dood ons scheidt Uitgeverij: Houtekiet (2014) - 406 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten