donderdag 30 juni 2016

Politie - Jo Nesbø

Omgeven door politie en ziekenhuispersoneel vecht een patiënt voor zijn leven op de intensive care van het nationale ziekenhuis in Oslo. De man wordt in verband gebracht met de ontdekking van een machtig drugskartel dat de straten van Oslo in zijn greep had, maar zijn naam is een goed bewaard geheim.
Ondertussen worden verschillende mysterieuze moorden gepleegd. Alle slachtoffers zijn politieagenten en hun lichamen worden gevonden op plaatsen delict van onopgeloste moorden. Proberen de voormalige drugsbaronnen hun greep op de politie verder te versterken door angst te zaaien, of zijn er andere krachten aan het werk?

****

Jo Nesbø slaagt er zoals steeds in om een indrukwekkende plot te construeren. Een gelaagde plot met redelijk veel personages zodat je steeds wel bij de les moet blijven om goed te kunnen blijven volgen. Maar het is totaal geen probleem om vlotjes verder te lezen, integendeel, het kan je niet snel genoeg gaan.
Deze Nesbø moet het vooral hebben van het politieonderzoek en dat was prachtig om te volgen. Harry Hole en zijn team bewandelen verschillende pistes, er lijkt maar geen schot in de zaak te komen en zodoende moeten ze al eens zijwegen bewandelen of de zaak helemaal opnieuw bekijken. De lezer is iets meer op de hoogte aangezien hij ook de daden van de moordenaar zo nu en dan gepresenteerd krijgt. Maar het blijft er naar raden wie het zou kunnen zijn, Nesbø maakt het zichzelf en de lezer niet gemakkelijk. En toch blijft hij de draad behouden en werkt hij zo naar de apotheose toe. Het wordt warempel nog spannend aan het einde.
Het is de tiende thriller met Harry Hole en dan mag het duidelijk zijn dat je spelers uit eerdere boeken tegenkomt. Zijn familie en collega's dat is een evidentie. Maar de auteur laat je ook dikwijls hernieuwd kennismaken met zaken die in eerdere boeken aan bod kwamen. Als het wat lang geleden is, is het niet dadelijk helemaal duidelijk meer hoe dat nu ook al weer in elkaar zat. Gelukkig geen erg voor het verhaal zelf maar ik verfoeide het dat ik het allemaal niet meer zo goed wist. Een zijdelingse bedenking.
Politie is een verrassende politiethriller met een super goede plot en zeer mooie plotwendingen. De humor miste ik een beetje maar het kon de pret niet bederven.
Eerder: De sneeuwman, Headhunters, Vleermuisman, De kakkerlak, De schim, De zoon, Het pantserhart

Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 507 blz.
Oorspronkelijke titel: Politi
Vertaling: Annelies de Vroom

woensdag 15 juni 2016

Engelbewaarders - Kristina Ohlsson

Het aan stukken gesneden lijk van een jonge vrouw wordt in een voorstad van Stockholm in een bos gevonden. Ze wordt geïdentificeerd als Rebecca Trolle, een studente die twee jaar geleden is verdwenen. Wanneer Fredrika Bergman en haar team de dood van Rebecca onderzoeken, doen ze nog meer macabere vondsten. Het spoor leidt naar een oudere schrijfster en een obscure club van filmliefhebbers, die zich de Engelbewaarders noemt. De zaak wordt nog ingewikkelder als de naam van Fredrika's geliefde tijdens het onderzoek opduikt. Als de duistere waarheid langzamerhand tot de politie doordringt, is Fredrika gedwongen snel te handelen - maar tot welke prijs?

****

De derde in de reeks Fredrika Bergman & Alex Recht. De Zweedse schrijfster Kristina Ohlsson heeft daarmee een goede serie gecreëerd en ze wordt beter. Ze komt volledig geloofwaardig over.
De plot is volledig in orde, meer zelfs, die is echt heel goed. Ze laat de lezer maar ook het onderzoeksteam lang in het ongewisse en tovert verrassende plotwendingen uit haar hoed. En het was niet simpel, er zijn verschillende verhaallijnen die op bepaalde vlakken in elkaar grijpen maar dan toch los lijken te staan. Maar Ohlsson bewaart het overzicht en de lezer met haar. Je kan dus wel beter bij de les blijven en niet te lang wachten met verder lezen. Dit laatste is echter absoluut geen probleem. De auteur slaagt er in om de lezer gefocust te houden.
Haar personages blijven boeien. Het team had in de vorige boeken problemen met zichzelf maar vooral ook met elkaar als team. Als team hebben ze in dit boek volledig hun draai gevonden, ze werken samen als een goed geoliede machine en zijn heel erg bezorgd voor elkaar. Mooi. Persoonlijk zijn ze ook in rustiger vaarwater terecht gekomen alhoewel Fredrika en haar partner Spencer het een en ander voor de kiezen krijgen. Dat is altijd het mooie aan een reeks en vooral dan een reeks met een team. Het geeft een verhaal net dat tikkeltje meer. De karakters worden over verschillende boeken neergezet en dat heeft meteen het voordeel dat je verder kan gaan met je personages. Interessant voor diegenen die de boeken op volgorde lezen. Maar het hoeft geen probleem te zijn voor occasionele lezers, de personages komen ook voor hen levensecht over voor zover ik dat kan beoordelen natuurlijk.
Kristina Ohlsson heeft reeds verschillende thrillers uitgebracht waarvan vijf in Nederlandse vertaling. En daar kunnen we alleen maar blij mee zijn. Met haar karaktervolle en boeiende thrillers is ze een hele aanwinst in de thriller wereld. Een dikke aanrader.
Eerder: Ongewenst, Verzwegen

Uitgeverij: The House of Books (2012) - 398 blz.
Oorspronkelijke titel: Änglavakter
Vertaling: Ron Bezemer

dinsdag 14 juni 2016

Veroudering vertragen - Kris Verburgh

Waarom zijn we sterfelijk? Waarom worden we ouder? En wat kunnen we hieraan doen? Wat is het verband tussen seks en veroudering, tussen kanker en onsterfelijkheid? Naast antwoord op dergelijke vragen, schetst Verburgh in Veroudering vertragen toekomstige doorbraken die veroudering kunnen afremmen, zodat we zo lang mogelijk gezond kunnen blijven. Volgens vooraanstaande wetenschappers kan veroudering in de toekomst zelfs omgekeerd worden. Kortom, mensen weer jonger maken. Tevens kaart Verburgh de vele misverstanden over veroudering aan, zoals het idee dat we ouder worden omdat we verslijten of dat antioxidanten veroudering vertragen.
Verburgh bespreekt daarnaast de rol van voeding in het versnellen of vertragen van veroudering, en legt uit waarom zo veel mensen met overgewicht kampen, en waarom de klassieke verklaring voor de vraag waarom we dik worden tekortschiet. Hij verklaart tevens waarom het beste dieet om gewicht te verliezen tegelijk ook veroudering afremt. Bovendien wordt in Veroudering vertragen een nieuw model voorgesteld, met verschillende tredes die methodes omvatten om het verouderingsproces te vertragen.

Deze inhoud geeft perfect weer waar dit boek over gaat. Waar in De voedselzandloper vooral een praktisch model gepresenteerd wordt, geeft dit boek eerder een theoretische achtergrond mee. Interessant. En het is vlot geschreven zodat je geen moeite hebt om het te begrijpen.
Meer hoeven we daar niet over te zeggen. We kunnen alleen maar blij zijn dat Verburgh een heldere uitleg geeft over onze voeding en waar het mis loopt. We kunnen het niet ontkennen dat er iets schort aan ons voedingspatroon én onze manier van leven. 
Na het lezen van zijn boeken bekijk je het winkelgebeuren met heel andere ogen. En als je je maaltijden aanpast, voel je gewoon het verschil. Dipjes na een maaltijd zijn dan verleden tijd.
Zijn boeken kunnen alleszins een aanzet zijn naar een veel gezondere voeding en levensstijl en dit alleen al maken het tot aanraders. Op naar een gezond leven.
Eerder: De voedselzandloper

Uitgeverij: Bert Bakker/Prometheus (2015) - 268 blz. (recepten, aanvullingen, woordenlijst, referenties, register 326 blz.)

zondag 5 juni 2016

Tot op de bodem - Lisa Gardner

Op wonderlijke wijze heeft Nicole Frank een auto-ongeluk overleefd. Als de politie haar verhoort, heeft ze het over een klein meisje dat bij haar in de auto zat. De politie kan echter geen spoor van dit meisje ontdekken...

***

Lisa Gardner heeft met Tot op de bodem een goede thriller geschreven, niet meer en niet minder.
Het boek komt goed op gang, Nicky komt met haar auto in een ravijn terecht, ze slaagt er in om uit de wagen te komen en zelfs de helling op te klauteren en hulp in te roepen. Heel de tijd zoekt ze een klein meisje, Vero, ze is echter nergens te bespeuren. Dit eerste hoofdstuk smijt je rechtstreeks in het verhaal en het belooft spannend te worden. Wyatt en Kevin onderzoeken de zaak.
We zijn het niet gewoon van Gardner maar het verhaal slabakt. Er gebeurt niet veel en er is nogal wat herhaling. Ook de verhaalstijl lijkt amateuristisch en we weten toch wel zeker dat Gardner echt wel kan schrijven, raar.
Het is pas in de tweede helft van het boek dat de auteur op dreef komt en je toch nog wordt meegezogen in het verhaal. Nicky is een verwarde vrouw en dit zorgt bij de lezer ook voor veel verwarring. Je geraakt er lang niet uit wijs hoe het nu eigenlijk zit met dit verhaal. Er zijn ook maar weinig personages en dat maakt de zaak er uiteraard niet gemakkelijker op voor de schrijfster. Maar vanaf de tweede helft slaagt ze er dus toch in om de lezer in het verhaal te trekken en het spannend te maken. Uiteindelijk is het toch een goed geconstrueerde plot. Misschien niet helemaal origineel, regelmatig dook er een déja-vugevoel op maar het kon de pret niet bederven. 
Lisa Gardner heeft al veel betere thrillers geschreven. Tot op de bodem is goed maar het heeft even tijd nodig om de lezer te bekoren.
Eerder: Verdwenen, De leugenaar, Spaar het meisje, Korte metten, Doodverklaard, In haar naam, Aangeraakt, Zonder angst

Uitgeverij: De Bezige Bij (2016) - 426 blz.
Oorspronkelijke titel: Crash & Burn
Vertaling: Els Franci-Ekeler