vrijdag 26 februari 2016

Het pantserhart - Jo Nesbø

De politie van Oslo komt voor een raadsel te staan als er twee verminkte vrouwenlichamen worden gevonden; ze zijn verdronken in hun eigen bloed. Nog een bizar detail: alle verwondingen lijken van binnenuit te zijn gemaakt. Er is maar één man die bij deze zaak zou kunnen helpen, maar hij is van de aardbodem verdwenen. Kaja Solness van de afdeling Moordzaken wordt op de zaak gezet en belandt bij haar zoektocht naar de verdwenen ex-commissaris in Hongkong. Hij blijkt op de vlucht voor de gevolgen van zijn laatste zaak, voor de vrouw die van hem houdt en voor zijn schuldeisers. Zijn naam is Harry Hole.

*****

Jo Nesbø scoort weer hoge ogen met deze thriller. Zijn vroegere werk kan mij iets minder bekoren, maar zijn latere werk is fantastisch goed.
Dit boek mag dan wel 600 bladzijden tellen maar zo voelt het niet. Het pantserhart is heel erg spannend en dat vertaalt zich in het zo vlug mogelijk willen doorlezen. De neiging om op het einde van de bladzijde al te gaan spieken, kan je zomaar overvallen.
En dit zeker dankzij de schitterende plot. Je moet ook wel doorlezen want anders zou je je wel eens kunnen afvragen van waar bepaalde personages nu ook al weer komen. Niet simpel. Maar dit geeft ineens ook zoveel meer aan de plot. Ingenieus. Daarbij is het ook nog vaak verrassend.
En dan zijn er daar nog de mooie personages. De ene al wat sympathieker dan de andere, variatie alom. En ze zijn dan ook nog uitstekend gepresenteerd, psychologisch gezien klopte het. Je kon gerust meedenken.
Nesbø heeft zich met deze achtste Harry Hole thriller nog een stukje dieper in mijn toplijst van auteurs genesteld. Het boek heeft echt alles in huis voor een top thriller: spanning, humor, verrassende plotwendingen, actie, levensechte personages en als kers op de taart een steengoede plot. Een auteur om U tegen te zeggen. 
Eerder: De sneeuwman, Headhunters, Vleermuisman, De kakkerlak, De schim, De zoon

Uitgeverij: De Bezige Bij (2010) - 607 blz.
Oorspronkelijke titel: Panserhjerte
Vertaling: Annelies de Vroom

maandag 22 februari 2016

Zes jaar - Harlan Coben

Zes jaar geleden moest Jake Sanders toezien hoe Natalie met een ander trouwde. Zes jaar lang verborg hij zijn gebroken hart en stortte hij zich op zijn werk als academicus. Zes jaar hield hij zich aan zijn belofte haar met rust te laten.
Als hij leest dat Natalies echtgenoot Todd is overleden, besluit hij bij de begrafenis een glimp op te vangen van zijn grote liefde. Maar de weduwe is een volstrekte onbekende en blijkt al meer dan tien jaar met Todd getrouwd!
Jake laat het er niet bij zitten. Maar zijn beeld van Natalie brokkelt steeds verder af. Oude vrienden zijn onvindbaar of lijken zich Jake helemaal niet te herinneren. Natalie is in geen jaren door iemand gezien. Jakes zoektocht naar de vrouw die zijn hart brak, brengt al snel zijn eigen leven in gevaar...

***

Harlan Coben schrijft spannende boeken en dit al sinds 1990. Ondertussen heeft hij al een aardig palmares opgebouwd en laat ons hopen dat hij zijn schrijverspen nog lang niet in de kast steekt.
Als je een boek begint van Coben zit je onmiddellijk in het verhaal en kan je al bijna dadelijk je mondhoeken omhoog trekken. De humor waarmee deze auteur schrijft is toch wel formidabel goed.
Daarnaast weet hij toch ook altijd een mooie plot te verzinnen. Ook in Zes jaar zit het verhaal weer schitterend in elkaar en word je van de ene in de andere spannende situatie gekatapulteerd. De schrijver weet de clou goed verborgen te houden, het duurt lang eer je een lichtpuntje ziet in hoe het nu allemaal in elkaar steekt. En dan verrast hij de lezer alsnog. Knap gedaan.
De manier waarop onze academicus Jake alle problemen het hoofd biedt, kan je echter wel eens de wenkbrauwen doen fronsen, wat hij allemaal moet doen om te overleven klinkt zeer ongeloofwaardig. Coben heeft hem wel als een imposante figuur vorm gegeven om het enigszins te rechtvaardigen, groot en in zijn studententijd was hij buitenwipper.
Zes jaar is geen diepgaand verhaal en psychologisch aan de magere kant maar de goede plot en de humor maken veel goed. Het leesplezier gehalte ligt hoog en dat is meer dan oké. 
Eerder: Houvast, Eens beloofd, Verloren, Schaduwleven, Verzoeking, Vals spel, Tegenwerking, Vermist, Ontwricht, De onschuldigen, Blijf dichtbij, Levenslijn  

Uitgeverij: De Boekerij (2013) - 332 blz.
Oorspronkelijke titel: Six Years
Vertaling: Sabine Mutsaers

woensdag 17 februari 2016

Het hongervuur - Eriksson & Sundquist

Tegen de wil van haar superieuren blijft hoofdinspecteur Jeanette Kihlberg zich obsessief bezighouden met de moorden die ze in Het Kraaienmeisje niet wist op te lossen. Ze raakt daarbij steeds meer geïntrigeerd door de ongrijpbare Victoria Bergman en vraagt psycholoog Sofia Zetterlund een daderprofiel op te stellen. De zoektocht van Jeanette leidt naar een internaat en naar vergeten, verdrongen gebeurtenissen uit het verleden. 
Sofia worstelt ondertussen met het gevoel dat er iets mis is met haarzelf. Ze realiseert zich dat zij net als sommige van haar patiënten aan een meervoudige persoonlijkheidsstoornis lijdt. Dan wordt een succesvolle zakenman op zo'n rituele wijze vermoord dat deze slachting aan wraak doet denken. Maar als het wraak is, wat wordt er dan gewroken? En wie was er uit op vergelding?

****

Het tweede boek in de trilogie De zwakte van Victoria Bergman. Het eerste deel had ik bijna drie maanden geleden gelezen maar nu merkte ik dat ik ze beter sneller na elkaar had kunnen lezen. De boeken volgen mekaar echt op en bouwen voort op het verhaal.
Nu word je harder meegezogen in het verhaal dan in het eerste boek. Het wordt nog ingewikkelder en de situatie blijft onduidelijk hoe dat nu zit met Victoria Bergman en Sofia Zetterlund. En hoe het zit met de moorden. Er worden er nu nog een aantal gepleegd en ze zijn niet bedoeld voor mensen met een zwakke maag, bloederig en buitensporig gewelddadig. De lezer maakt de moorden mee en toch kan je er geen touw aan vastknopen over het hoe, waarom en wie. Maar je begint wel vorm te zien in het verhaal en dat het verleden hierin belangrijk is, wordt nu helemaal duidelijk. En dan hebben we het niet alleen over het kindermisbruik van enkele personages. Er spelen meer dingen mee.
De auteurs wisselen vaak van perspectief in het boek, verschillende personages, heden en verleden. De lezer wordt daardoor steeds meer geboeid door het verhaal en het is een must om verder te lezen. Al moet gezegd dat er soms enige herhaling voor komt en het niet echt spannend is. En toch. Er is veel aan de hand, een indrukwekkende plot waar je zeker niet door verveeld wordt. Psychologisch gezien vind ik dit verhaal ook beter kloppen, ik had niet het idee dat er iets mis was dit keer.
Nu kijk ik in ieder geval wel uit naar het derde deel, het ligt trouwens klaar, net gehaald in de bib. En nu maar hopen dat dit laatste deel een bevredigende einde kan breien aan deze trilogie.
Eerder: Het kraaienmeisje

Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 397 blz.
Oorspronkelijke titel: Hungerelden
Vertaling: Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

zaterdag 13 februari 2016

Vermoorde reputaties - J.D. Robb

De doden waren haar werk. Ze leefde met ze, werkte met ze, bestudeerde ze. Ze droomde zelfs van ze. Ze vond moord niet meer schokkend, maar nog steeds walgelijk.
Het eerste slachtoffer wordt op de stoep gevonden, in de stromende regen. Het tweede slachoffer ligt in de tuin van het gebouw waar ze woonde.
Inspecteur Eve Dallas ziet genoeg overeenkomsten. Zo waren beide slachtoffers mooie en zeer succesvolle vrouwen - hun glamoureuze bestaan en hun liefdesleven hielden de hele stad bezig.
De relaties die ze hadden met de machtigste en rijkste mannen van New York bieden Eve een lange lijst met verdachten - onder wie haar eigen geliefde, Roarke.

**

J.D. Robb is het pseudoniem van Nora Roberts. Met deze in Death-serie ofwel de Eve Dallas-serie waarvan Vermoorde reputaties het tweede is, scoort ze punten onder haar lezers. De serie is een combinatie van een politieroman en liefdesverhaal. En dat zul je geweten hebben. Ondertussen heeft ze reeds 53 Eve Dallas boeken uitgebracht, de eerste in 1995. Ze schrijft al sinds 1981 maar vooral liefdesromans. Haar verschenen boeken zijn niet meer te tellen en ze is daarbij niet weg te denken uit de bestsellerlijsten.
Als detective is dit een goed boek. Het speelt zich af in 2058 en de technologie is er heel erg op vooruitgegaan. Dat neemt niet weg dat het speur- en denkwerk nog altijd op de ouderwetse manier moet gebeuren. Het verhaal zit knap in elkaar alhoewel het moet gezegd dat het allemaal redelijk simpel is en niet zo heel erg spannend, maar oké. En Robb weet zo tussendoor ook nog op de lachspieren te werken, een pluspunt.
Maar dan, het tweede luik, het liefdesverhaal. Voor een doorgewinterde thrillerlezer kan dit storend zijn en voor mij was het dat ook. Je verwacht het niet dadelijk van een boek dat voorgesteld wordt als een politieroman of zelfs als thriller. Het is echter een keuze die de schrijfster heeft gemaakt en daar ze in de eerste plaats een romanschrijfster is en ze daardoor een bepaald publiek heeft, is het voor te stellen dat zij deze twee wil combineren. En ze heeft er succes mee, een goede keuze dus voor haar.
Vermoorde reputaties is dus voor de liefhebbers een gewoon goed boek, als de verwachtingen niet te hoog liggen, zeer toegankelijk ook. Een boek dat vlot leest. J.D. Robb oftewel Nora Roberts is en blijft een goede schrijfster. Voor een ervaren thrillerlezer komt het boek echter wat magertjes uit de hoek.
Eerder: Vermoord naakt 

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2014) - 319 blz.
Oorspronkelijke titel: Glory in Death (1995)
Vertaling: Textcase, Utrecht

dinsdag 9 februari 2016

Onderkoeld - Arnaldur Indridason

In Pingvellir, waar in een ver verleden de Vikingen hun eerste parlement hielden, wordt een vrouw dood aangetroffen in haar zomerhuis. Alles wijst erop dat ze zelf een einde aan haar leven heeft gemaakt. Als inspecteur Erlendur een opname in handen krijgt van een geheimzinnige seance waarbij deze vrouw kort voor haar overlijden aanwezig was, besluit hij uit te zoeken waarom ze zelfmoord pleegde.
Onderkoeld is een rasechte Indridason met Erlendur in de hoofdrol. De inspecteur wordt tijdens zijn zoektocht steeds opnieuw herinnerd aan de verdwijning van zijn eigen broer - en gaat de confrontatie met het verleden eindelijk aan.

**

De IJslander Arnaldur Indridason heeft altijd geschreven, eerst als journalist bij een krant en daarna freelance. Hij was ook verschillende jaren filmcriticus. In 1997 verscheen zijn eerste boek en hij was niet weg te denken uit de IJslandse bestsellerlijsten. Vele vertalingen volgden en zelfs enkele verfilmingen.
In Onderkoeld is Erlendur zoals altijd de rechercheur van dienst. Hij worstelt nog altijd met zijn verleden. Zijn twee kinderen, ex-vrouw en sinds lang verdwenen broertje spelen een grote rol in dit boek. En hij blijft zijn eigen eenzame en zwaarmoedige zelf. Langs de andere kant is hij heel erg maatschappelijk betrokken. Hij zet zich nu nog in voor twee verdwijningen van enkele decennia geleden. Dit vormt ook een verhaallijn in dit boek. Het hoofdverhaal is uiteraard het onderzoek naar de zelfmoord van Maria, een historica, getrouwd met een arts met wie ze nog altijd woont in het huis van haar nu sinds twee jaar overleden moeder. Erlendur is geïntrigeerd door de zelfmoord en wil weten waarom. Hij voert het onderzoek echter op zijn eentje, onofficieel, de zaak is immers afgesloten. De rechercheur ontdekt dat Maria zeer geïnteresseerd was in het 'Leven na de dood', het thema in dit boek.
Van het team van Erlendur is zo goed als geen sprake in Onderkoeld. En dat is toch wel spijtig, als lezer mis je ze, ze hebben duidelijk een meerwaarde in de reeks.
Al deze elementen samen zorgen ervoor dat je als lezer niet gegrepen wordt door het verhaal. Het gaat traag, er is geen spanning, het onderzoek wordt voortdurend onderbroken door de nevenverhalen. De plot is anders helemaal niet slecht, integendeel zelfs. Het verhaal van Maria, haar man Baldvin en dominante moeder en de gebeurtenissen uit het verleden zijn echt goed. Arnaldur Indridason is dus wel een goede schrijver, gewoon een iets minder boek in mijn ogen.
Eerder: Moordkuil, Engelenstem, Grafteken, Winternacht 

Uitgeverij: Querido (2009) - 233 blz.
Oorspronkelijke titel: Harðskafi
Vertaling: Marcel Otten 

zaterdag 6 februari 2016

Afgesneden - Sebastian Fitzek

Forensisch patholoog Paul Herzfeld vindt in het hoofd van een gruwelijk verminkt lichaam een capsule met daarin het telefoonnummer van zijn dochter. Hannah is ontvoerd en Herzfeld begint een speurtocht naar zijn dochter. De psychopathische ontvoerder heeft in een ander lichaam de volgende aanwijzing aangebracht en het lijk gedumpt op het strand van Helgoland. Herzfeld heeft echter geen kans om de informatie te verkrijgen: het eiland is door een orkaan afgesneden van het vasteland, de bevolking is geëvacueerd. Er ontvouwt zich een ingenieus spel tussen Herzfeld, de ontvoerder van zijn dochter, en een kwade genius uit het verleden.

*****

Fitzek heeft het weer gepresteerd om een heel erg spannend verhaal te schrijven, maar ditmaal heeft hij hulp gehad van de bekendste patholoog-anatoom van Duitsland Michaël Tsokos. En dat zal wel nodig geweest zijn, er wordt hier wat afgesneden in lijken. Het mag toch ongeveer juist zijn.
Het is vooral een snel boek met actie, veel actie. Een verfilming zou zeer spectaculair zijn en zeker niet voor gevoelige kijkers. Horror is een term die hier bij me opkomt. Lijken, in de kelder, op een afgesneden (alweer?) eiland, storm, een stalker, ontvoering, verkrachting, marteling - allemaal ingrediënten in dit boek.
Enkele verhaallijnen. Zo is er de zoektocht van Herzfeld naar zijn ontvoerde dochter. Op Helgoland, een Duits eiland in de Noordzee, verstopt Linda zich voor haar ex-vriend Danny. En een verhaal 'uit de hel'. Een meisje ligt vastgebonden te wachten tot haar wrede en sadistische verkrachter weer eens langs komt. Helemaal in het begin van het boek is er nog een proloog, een rare. Je vergeet dit zelfs naarmate het verhaal vordert. Pas veel later wordt er terug naar verwezen en moet je even teruggrijpen, hoe zat dit ook al weer? 
Al deze lijnen samen scheppen verwarring, schijnbaar. Maar uiteraard zijn ze alle een deel van de plot die toch wel zeer ingenieus in elkaar is gezet. En Fitzek zorgt regelmatig voor verrassende plotwendingen. Aan het einde is er zelfs nog een verbluffende en zelfs griezelige verrassing. Het is spanning troef in dit boek dat je gewoon in één ruk wil uitlezen. Ook al klinkt het nogal eens ongeloofwaardig zoals deze personages regelmatig door het oog van de naald kruipen en bovenmenselijke toeren moeten uithalen om het te overleven.
En dan is er nog de humor waar de auteur mee voor de dag komt. Prachtig gewoon. Je herleest die passages zelfs, zó goed.
Weinig diepgang, oppervlakkige karakters, ongeloofwaardige reddingsacties. Dit kan ook gezegd worden van dit boek. En tóch kan dit de leespret echt niet bederven. De sfeer in dit boek zit helemaal goed, het is super spannend, je leeft mee met de verschillende personages.
Afgesneden is een heel erg ontspannend boek mét tegelijk veel spanning. En de humor is niet te versmaden. Een top boek!
Eerder: De therapie, De gijzeling, De wreker, De zielenbrekerHet experiment, De ogenverzamelaar, Wijd open, Passagier 23 

Uitgeverij: Mistral (2012) - 349 blz.
Oorspronkelijke titel: Abgeschnitten
Vertaling: Sander Hoving 

dinsdag 2 februari 2016

Het meisje in de trein - Paula Hawkins

Rachel neemt elke ochtend dezelfde trein. Elke dag hobbelt ze over het spoor, langs een rij charmante huizen in een buitenwijk van Londen, en stopt daar altijd voor hetzelfde rode sein. Zo kijkt ze elke ochtend naar een stel dat op hun terras ontbijt. Ze heeft inmiddels het gevoel dat ze hen persoonlijk kent en noemt hen 'Jess en Jason'. Hun leven is - in Rachels ogen - perfect. Een beetje zoals haar eigen leven dat ooit was.
Op een dag ziet ze iets vreemds in hun tuin. De trein rijdt gewoon weer door, maar voor Rachel verandert alles. Niet in staat om het voor zichzelf te houden, stapt ze naar de politie met haar verhaal. Hiermee raakt ze niet alleen verwikkeld in de gebeurtenissen die volgen, maar ook in de levens van iedereen die erbij betrokken is. Maar wie is er te vertrouwen? Heeft ze meer kwaad dan goed gedaan door zich met deze zaak te bemoeien?

****

Paula Hawkins is in 1972 geboren in Zimbabwe en groeide daar op tot ze op haar zeventiende verhuisde naar Londen waar ze nog steeds woont. Ze is journaliste. In 2009 begon ze met het schrijven van romantische komedies. Het meisje in de trein is haar thrillerdebuut dat wereldwijd de bestsellerlijsten bestormt en waarvan de filmrechten gekocht zijn door DreamWorks. Een schot in de roos.
Rachel is een apart personage. Het wil nu lukken dat dit het tweede boek op rij is dat ik lees waar het hoofdpersonage alcoholiste is, dat was raar en verwarrend. Het was niet altijd even gemakkelijk als lezer om je betrokken te voelen bij Rachel, ze roept niet echt warme gevoelens op.
Het verhaal wordt verteld door de ogen van verschillende personages, allemaal vrouwen. Korte hoofdstukken, tijds- en naamsaanduiding bovenaan. Opmerkelijk zijn de 'ochtend' en 'avond' aanduidingen elke dag. Het is echter logisch, Rachel zit elke dag 's ochtends op de trein naar Londen van 8.04 uur en 's avonds op die van 17.56 uur terug. Haar treinritten vormen de basis van dit verhaal en dus ook het ritme in het boek.
Hawkins heeft haar karakters goed uitgewerkt. Zowel van Rachel als van Megan kom je veel te weten. Het boek krijgt 'body' hierdoor. Ook de plot is ingenieus uitgewerkt. Door zo dikwijls van perspectief te wisselen is het niet maar gewoon een spannend verhaal. Je kan zeker meedenken met heel het gebeuren.
Nochtans kan ik er goed inkomen dat dit boek bij sommigen niet goed ontvangen wordt. Zeker de eerste helft kan als traag ervaren worden. Ook later zijn er nog slappe passages te bespeuren. Maar aangezien het korte hoofdstukken zijn, is er altijd wel weer een nieuwe gebeurtenis die je aandacht opeist en je terug in het verhaal brengt.
Alles bij elkaar is dit een meer dan goed boek. Ik kan me de verfilming helemaal voorstellen, meer nog, het lijkt er zelfs naar geschreven. Het meisje in de trein is zeker een aanrader voor de liefhebbers van literaire thrillers. Drie sterren zou ik zeggen maar omdat er enkele mooie en verrassende plotwendingen waren toch nog een vierde ster. 

Uitgeverij: A.W. Bruna (2015) - 357 blz.
Oorspronkelijke titel: The Girl on the Train
Vertaling: Miebeth van Horn