Sluipschutter - Lee Child

Zelfmoordterroristen zijn gemakkelijk te herkennen. Ze zijn nerveus; het is tenslotte hun eerste keer. Er zijn twaalf kenmerken waaraan ze voldoen en als Reacher 's nachts in New York in de trein zit met vijf andere passagiers in de coupé, is het een kwestie van afvinken. Vier passagiers zijn in orde. Eentje niet.

Heeft Reacher het bij het rechte eind? Kan hij een aanslag voorkomen? Een ding is zeker: voordat hij het weet is hij onderdeel van het probleem, en dus kan hij niet anders dan besluiten ook onderdeel van de oplossing te worden.

****

Lee Child heeft al heel wat boeken (19) op zijn naam staan sinds hij zich in 1995 full-time op het schrijven van boeken heeft gestort. Vanaf boek 1, Killing Floor (Jachtveld) dat in 1997 verscheen had hij meteen succes. Sluipschutter is voor zover ik me kan herinneren, mijn eerste van zijn hand maar het is helemaal mijn ding, raar dat ik er niet eerder op gestuit ben.

Wat in de eerste plaats opviel, was dat Lee Child met ontzettend veel humor schrijft. Sommige dialogen waren om van te snoepen. Dat geeft onmiddellijk een meerwaarde. Maar dat is niet alles.

Het boek heeft een heel goede plot waarin langzamerhand alles verduidelijkt wordt. Er waren verschillende groepen in actie en wie voor wie werkte was de vraag die Reacher moest verduidelijken. En wie er loog of de waarheid vertelde. Het was vaak een echt kat en muis spel. Een boek dus met heel veel actie. Je ziet zo de verfilming voor je. Heel het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Jack Reacher en het was mooi om te lezen hoe hij tot bepaalde conclusies kwam, je kon goed meevolgen. Prachtig.

Waarom ik niet eerder een Lee Child gelezen heb, is me een raadsel. Deze schrijver is een ontdekking evenals de Amerikaanse ex-militair Jack Reacher, de persoon rond wie al de boeken van Child draaien. Ik ben helemaal overtuigd.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2009) - 400 blz.
Oorspronkelijke titel: Gone Tomorrow - Vertaling: Jan Pott

Nachtspel - Chevy Stevens

Toni Murphy zit al sinds haar tienerjaren in de gevangenis. Samen met haar vriendje Ryan werd ze veroordeeld voor de moord op haar jongere zusje. Nu, op haar vierendertigste, mag Toni de gevangenis verlaten en keert ze terug naar haar geboorteplaats. Ze moet wennen aan het leven buiten de vier muren en probeert met alle macht uit de problemen te blijven. Maar al snel komt Ryan haar opzoeken omdat hij de waarheid achter de moord wil achterhalen. Toni realiseert zich dat ze eerst de spoken uit haar verleden moet verjagen voordat ze aan een nieuw leven kan beginnen.

Wat is er die ene nacht daadwerkelijk gebeurd?

****

Het moet een verschrikking zijn, onterecht in de gevangenis belanden en Toni is nog maar 18 als ze er terechtkomt.

Het verhaal wordt verteld in drie delen. Het begint bij de vrijlating van Toni in 2012, de eerste verhaallijn. De tweede wordt gevormd door haar leven in de gevangenis zelf. Niet gemakkelijk maar ze maakt er toch vrienden. En die zal ze nodig hebben zelfs na haar voorwaardelijke vrijlating. De derde verhaallijn beschrijft Toni's leven in 1996. Haar middelbare schooltijd en hoe dit uiteindelijk leidt tot de dood van haar twee jaar jongere zus.

Het boek is in eerste instantie geen thriller. Het zit echter wel heel erg knap in elkaar, de verschillende verhaallijnen vullen elkaar heel goed aan en zijn boeiend. Elk deel beschrijft een andere problematiek. Hoe de schrijfster het leven van een tienermeisje in beeld brengt, is heel begrijpelijk en levensecht geschreven. Maar ook het leven in en uit de gevangenis is goed onderbouwd geschreven.

Zo langzamerhand krijgt het boek meer thriller allures en Stevens leidt het verhaal naar een knallende finale. Het wordt wis en waarachtig spannend en het is dan ook nog eens verrassend.

Nachtspel is psychologisch gezien een knap staaltje vakmanschap dat overtuigend gebracht is. Het is heel erg onderhoudend, knap opgebouwd en op zijn eigen manier spannend. Het einde is dan thriller-spannend. Een heel erg goed boek en een dikke aanrader.

Eerder: Vermist, Onwetend, Ik zie alles 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2015) - 398 blz.
Oorspronkelijke titel: That Night - Vertaling: Paul Witte 

Tweede leven - S.J. Watson

Op een dag wordt de Londense Julia, echtgenote en moeder, geconfronteerd met de gewelddadige dood van haar zusje Kate in Parijs. Ze vindt steun bij Kates huisgenote en beste vriendin, die zich steeds meer laat ontvallen over het dubbelleven dat Kate leidde. Wanneer Julia dit tweede leven van haar zusje begint te onderzoeken, ontmoet ze de charmante en mysterieuze Lukas. Hij lijkt Kate gekend te hebben. Julia's zoektocht wordt langzamerhand steeds obsessiever en ze belandt erdoor in een levensgevaarlijke wereld. Kan ze daaruit nog ontsnappen?

**

Tweede leven is het tweede boek van S.J. Watson met een al even mysterieuze kaft, met ditmaal een dierenoog, titel en schrijver er op.

Dit boek overtuigt echter niet zoals Voor ik ga slapen deed. Een groot deel van het verhaal wordt gewijd aan het tot stand komen van de relatie tussen Julia en Lukas. De manier waarop is zeer eigentijds, online daten, maar het lijkt helemaal niet geloofwaardig hoe een jonge vrouw en moeder zich in dit avontuur stort. Ze neemt klakkeloos aan wat er geschreven wordt en dat is toch wel super naïef in deze tijd. Ze is dan wel een vrouw die na de gewelddadige dood van haar zus helemaal van slag is, maar ze lijkt toch ook een sterke vrouw te zijn in het begin.

Het is daardoor een zeer traag verhaal met veel herhaling. Voorspelbaar ook. Pas naar het einde toe wordt het dan toch spannend en weet de schrijver de lezer toch nog te verrassen. Maar dan is het te laat en van je in te leven is dan al helemaal geen sprake meer. Je wil het boek uit hebben om toch maar te weten te komen hoe het nu eigenlijk zit, maar dan zo vlug mogelijk. Ik bleef in ieder geval zitten met een ontevreden gevoel.

Tweede leven had op zich wel een goede plot, maar de uitwerking liet te wensen over. Geen te hoge verwachtingen koesteren is de boodschap.

Eerder: Voor ik ga slapen

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2015) - 398 blz.
Oorspronkelijke titel: Second Life - Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk 

Grafheuvel - Johan Theorin

Het is het begin van een drukkend warm zomerseizoen op Öland. Tienduizenden toeristen bezoeken het eiland om midzomer te vieren. Maar een van de bezoekers komt met andere intenties. Hij wil wraak nemen voor het onrecht dat hem als kind is aangedaan. Gerlof is de enige die een vermoeden heeft wie deze bezoeker is. Hij heeft hem eerder ontmoet, in zijn jeugd, toen ze allebei op het kerkhof stonden en plotseling geklop hoorden vanuit een vers graf ...

***

Het vierde en laatste deel in De vier seizoenen van Öland, de zomer editie en dat het vakantie en heet is, is heel beeldend en uitdrukkelijk weergegeven.

Dit boek heeft twee verhaallijnen, het heden en het verleden maar dit is uiteraard geen nieuw concept.

De eerste verhaallijn is het heden. Op het zomers hete Öland is het toeristenseizoen van start gegaan en een remigrant maakt zijn opwachting. Van in het begin is duidelijk dat hij slechte bedoelingen heeft, de schrijver vertelt gewoon wat hij doet en met wie hij samenwerkt. Maar wie ze precies zijn en waarom wordt maar duidelijk naarmate de tweede verhaallijn vordert, het verleden.

Omdat het verhaal zo expliciet is, is er niet veel sprake van spanning. Toch slaagt Theorin er in om de lezer te verleiden om verder te lezen. Enerzijds heeft hij een gemakkelijke schrijfstijl waardoor je heel erg vlot kan doorlezen. Anderzijds is het verhaal in het verleden boeiend geschreven en het onderwerp was een verrassing. Hij heeft er heel wat historische feedback in verwerkt.

Zoals in zijn andere drie boeken uit de serie brengt hij er enkele mythologische elementen in, maar deze zijn hier duidelijk minder vertegenwoordigt.

Grafheuvel is het minste boek in de vier seizoenen reeks. Theorin heeft mooie karakters neergezet, de plot is goed, verrassend maar expliciet en eenvoudig. Als thriller is het minder geslaagd maar toch een mooie afsluiter van de reeks. Tijd voor nieuwe dingen.

Eerder: Schemeruur, Nachtstorm, Steenbloed, Sint-Psycho

Uitgeverij: De Geus (2014) - 507 blz.
Oorspronkelijke titel: Rörgast (2007)
Vertaling: Anna Ruighaver

Leven of dood - Michael Robotham

Audie Palmer zit tien jaar gevangenisstraf uit voor een gewapende overval waarbij vier mensen omkwamen. Zeven miljoen dollar is nooit teruggevonden. Alleen Audie weet waar het geld is.

In de gevangenis is hij geslagen, neergestoken en bedreigd door bewakers en medegevangenen die allemaal op het geld uit zijn. Maar dan verdwijnt Audie de dag voor hij vrijkomt. Iedereen jaagt op hem, maar Audie heeft één doel: hij moet een leven redden voor het te laat is...

****

Michael Robotham is en blijft een van men topschrijvers. Ditmaal is het niet alleen maar actie en spanning. Nee, Robotham heeft er zelfs gedeeltelijk een zeker roman-gehalte in verweven. En zijn humoristische manier van schrijven is weer helemaal terug.

Het boek begint met de ontsnapping van Audie. In de verschillende hoofdstukken komt Audie veelal aan het woord maar er zijn ook gedeelten waarin de belevenissen van Moss, zijn gevangenis maatje, verteld worden. Hij speelt uiteindelijk een belangrijke rol in de ontknoping van het verhaal. En dan is er nog een derde persoon, FBI agente Desiree Furness. Drie geloofwaardige personages waarin je je helemaal kan inleven. 

Maar het is vooral Audie Palmer die helemaal wordt uitgewerkt. Met stukken en brokken komen we zo langzamerhand zijn levensverhaal te weten en dit is nodig voor de uiteindelijke ontknoping. Hij draagt een foto van een vrouw bij zich, het is duidelijk dat deze een cruciale rol moet spelen en misschien zelfs de reden is waarom Audie zich één dag voor zijn vrijlating opnieuw zijn vrijheid op het spel zet door te ontsnappen, wat een strafbaar feit is.

Robotham heeft onverwachte plotwendingen verweven in zijn verhaal, daar is hij heel sterk in en bewijst hij hier nog maar eens. Je vraagt je soms af wat Audie in hemelsnaam toch van plan is en waarom hij zo van die onvoorziene zetten doet. 

Ook al zou je het in begin niet gezegd hebben, het verhaal wordt echt wel spannend. Zelfs de andere verhaallijnen zoals die van Palmers vroegere leven zijn meeslepend.

Robotham heeft maar weer eens bewezen van een fantastisch schrijver te zijn. Leven of dood is een spannend, verrassend en goed gecomponeerd boek geworden mét enige diepgang en de humor is meer dan goed te appreciëren. Een dikke vier sterren. Michael Robotham did it again.

Eerder: Gebroken, Vuurvast, Boetedoening, De afrekening, Zeg dat het je spijt, Door mijn ogen 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2015) - 413 blz.
Oorspronkelijke titel: Life or Death - Vertaling: Paul Witte

Trofee - Steffen Jacobsen

In de erfenis van de Deense industrieel Caspersen duikt een dvd op met belastende opnames van een mensenjacht. Privédetective Michael Sander krijgt de opdracht de nabestaanden op te sporen, maar stuit daarbij op sinistere familiegeheimen.

Politie-inspecteur Lene Jensen onderzoekt intussen de vermeende zelfmoord van veteraan Kim Andersen. Kims vrouw vermoedt dat hij is vermoord en Lenes onderzoek voert haar een wereld binnen van machtsmisbruik en onvoorwaardelijke vriendschap. Wanneer Lenes dochter wordt ingezet als chantagemiddel, moeten Michael en Lene samenwerken om hun geliefden te beschermen.

****

Dit is een verrassend boek gebleken, spannend en met een goed opgebouwde plot. Het is het vierde boek van Steffen Jacobsen maar het eerste in Nederlandse vertaling.

In eerste instantie verlopen het onderzoek van Michael Sander en Lene Jensen naast elkaar. De eerste is ingehuurd door de dochter bij wiens vader de dvd gevonden is. Zij is zo erg aangedaan dat ze absoluut de daders wil vinden maar vooral de nabestaanden van de slachtoffers. Zij wil iets betekenen voor hen.

Lene Jensen wordt op de zelfmoord van Kim Andersen gezet, een ex-militair die de dag voordien getrouwd is. Voor de lezer is het al vlug duidelijk dat de twee zaken verband houden met elkaar. Michael Sander vermoedt na het zien van het journaal een tijdje later dat er wel eens een verband zou kunnen zijn met zijn zaak en hij zoekt Lene Jensen op.

Een hallucinerend onderwerp, de jacht op mensen, maar het moet gezegd dat dit niet nieuw is, we denken hier bijvoorbeeld aan de gladiatorenspelen in het oude Romeinse rijk. Toch beheerst dit gegeven dit boek niet. Het gaat vooral om de speurtocht en het is boeiend om te lezen hoe Sander en Jensen dit aanpakken. Eerst dus ieder voor zich en later zetten ze er samen hun schouders onder. Af en toe dan ook nog wat actie.

Dit eerste vertaalde werk van Steffen Jacobsen viel me heel erg goed mee, alhoewel ik eerst een zekere reserve had. De jacht op mensen zou een aandachtstrekker kunnen zijn, maar is het verhaal verder dan wel goed? Ja dus. Het boek heeft een heel erg spannende en zelfs verrassende verhaallijn die de lezer helemaal bevredigt. Een dikke aanrader.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 445 blz.
Oorspronkelijke titel: Trofœ - Vertaling: Carla Joustra