Onder leiding van teamchef Cindy Steen onderzoekt de gerechtelijke politie van Ieper drie moorden. Het team klampt zich vast aan één wankel spoor. Enkel rechercheur Philip Rondelez weet dat het spoor zo dood is als de slachtoffers...
Rondelez heeft het zelf niet zo gewild. Drie jaar geleden was hij een gewone man met gewone verlangens. Tot een noodlottige gebeurtenis hem een keuze deed maken waarvan geen weg terug is. Nu wil hij stoppen met moorden, maar kan hij dat ook? Kan hij weerstaan aan de woede die hem elke dag overvalt? En kan hij een onschuldige laten opdraaien voor zijn misdaden?
**
Dit is het thriller debuut van Bram Dehouck, geboren en getogen in het West-Vlaamse Poperinge tot hij naar Gent trok om te studeren. Nu is hij werkzaam als communicatieverantwoordelijke in de sociale sector. Zijn werk heeft reeds verschillende prijzen in de wacht gesleept. Voor De minzame moordenaar ontving hij in 2010 De gouden strop en de Schaduwprijs.
Dit boekje is origineel wat betreft het gezichtspunt waaruit het geschreven is. 'Ik' is namelijk rechercheur Philip Rondelez én hij is tevens de moordenaar. Naar een dader moeten we dus zeker niet op zoek, de vraag is hier dus waarom hij aan het moorden is geslagen. Voor de lezer wordt het al snel duidelijk in welke richting hij dit moet zoeken.
Het verhaal begint met de vondst van het derde lijk dat de seriemoordenaar heeft achtergelaten in Ieper dat met zijn oorlogsverleden het decor is van deze thriller. Dat Rondelez de gezochte persoon is, weet je al binnen de eerste tien bladzijden. Daarna maakt de auteur gebruik van flashbacks naar het verleden en zelfs van een aantal droomsituaties om een en ander te verduidelijken.
Het verhaal is te kort om aangrijpend te zijn. Je leert het hoofdpersonage een beetje kennen maar alleen in functie van het motief naar de moorden. Maar meeleven doe je zeker niet en je voelt al helemaal geen sympathie voor deze moordenaar zoals de achterflap zegt. Op zich zijn de personages wel interessant, ook rechercheur Steen lijkt een boeiend personage te zijn met haar eigen persoonlijke problemen. Maar het blijft allemaal beknopt, het boek is te dun om alles deftig te kunnen uitwerken.
Bram Dehouck heeft met De minzame moordenaar een leuk en goed boekje afgeleverd met een mooie schrijfstijl. Het heeft ondanks de minimale uitwerking, een goede plot. Een vlot klein boekje. Uitgeverij: Van Halewyck (2009) - 175 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten