Een gijzelingsactie waarbij het SIE (Speciaal Interventie Eskadron) wordt ingeschakeld, kent een dramatische afloop. Commandant Marc Van Den Eede voelt zich persoonlijk verantwoordelijk voor de dood van twee slachtoffers en dient zijn ontslag in. Hij gaat aan de slag bij een lokale politiezone, waar hij echter moeilijk zijn draai kan vinden.
Wanneer hem de mogelijkheid wordt geboden om het pas opgerichte FAST (Fugitive Active Search Team) te gaan leiden, grijpt hij die kans met beide handen. Niet uit ambitie, maar omdat hij daarin een mogelijkheid ziet om de voortvluchtige gijzelnemers, die de dood van een van zijn mannen en van een kind op hun geweten hebben, achter de tralies te doen belanden. Niet iedereen binnen het politiekorps en bij de magistratuur is opgezet met de nieuwe eenheid, die het moet stellen met weinig manschappen en heel beperkte middelen. Het FAST zal zijn bestaansrecht dan ook moeten bewijzen. De drijfveer van commissaris Marc Van Den Eede en hoofdinspecteur Wim Elias wordt al vlug die van het hele team: ervoor zorgen dat criminelen hun straf niet ontlopen.
****
Weer een nieuwe ontdekking voor mij en dan nog van een Vlaamse schrijver, De blik was een enorme meevaller. Het is meer dan een gewoon goed boek en het is het begin van een serie rond Commandant Marc Van Den Eede en zijn FAST team, een dubbele meevaller dus.
Koen Vermeiren heeft een zeer goede plot bedacht, maar wat zou dit zijn zonder een goede uitwerking. Maar ook daar is hij met vlag en wimpel geslaagd.
Hij heeft zeer menselijke en geloofwaardige personages uitgedacht die soms ook nog eens speciale karaktertrekjes hebben en zelfs een beetje neigen naar het excentrieke, het maakte het boek alleen maar plezieriger om lezen. En hij schrijft soms ook nog grappig en zelfs ontroerend. Marc heeft samen met zijn vrouw Linda een 15 jarige autistische zoon Stijn en met de beschrijving van diens belevenissen en gedragingen krijgt het boek een zeer menselijke ondertoon.
Regelmatig heeft de auteur er toch ook wat kritische noten aan toegevoegd. Ontsnappingen van gangsters tijdens hun overbrenging, vrijlating omwille van procedurefouten of zelfs gewoon omdat er geen plaats is, we hebben het allemaal al eens gehoord en zelfs zeer recentelijk, het draagt niet bij tot de geloofwaardigheid van ons justitiële apparaat en Vermeiren haalt dit hier meer dan eens aan. De verantwoordelijke machtsdragers in ons land of elders zouden gerust De blik van Koen Vermeiren eens mogen lezen.
De blik is wel een zeer Vlaams aandoend boek, vooral wat de taal betreft, dat viel toch wel op, Nederlandse lezers zijn gewaarschuwd. Het enige waar ik soms last mee had, waren de bruuske overgangen zelfs binnen een hoofdstuk, het was niet altijd onmiddellijk duidelijk wie er nu aan het woord was en als dit dan juist aan het begin van een nieuw blad viel, was het even denken. Maar dit is een detail.
Koen Vermeiren heeft me helemaal kunnen overtuigen met dit thriller debuut. (Daarvoor schreef hij enkele romans en werkte hij als scenarist mee aan verschillende televisie reeksen.) Het smaakt absoluut naar meer, gelukkig ligt zijn tweede al in de winkel en verschijnt volgend jaar zijn derde. Laat maar komen!
Uitgeverij: Manteau (2011) - 371 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten