maandag 27 juni 2011

Dossier 64 - Jussi Adler-Olsen

Detective.

Op de achterflap:"Naar aanleiding van een gewelddadige overval op een bordeelhoudster in Kopenhagen duikt Rose, de eigenzinnige assistente van brigadier Carl Mørck, op de kwestie van een jaren geleden verdwenen prostituee - een van de vele onopgehelderde zaken die de afdeling Q moet oplossen. Wanneer Mørck en zijn collega Assad worden gedwongen de zaak te onderzoeken, komen er verdachte aanwijzingen boven water over een eiland waar de Deense overheid vroeger lichtzinnige vrouwen naartoe stuurde, die vervolgens waren overgeleverd aan de luimen van het bewakend personeel. Mørck en Assad ontdekken algauw dat dit slechts het topje van de ijsberg is van een ongehoorde vorm van mensenrechtenschending, die meer dan een halve eeuw geleden is begonnen en blijkbaar nog steeds gaande is."

Serie Q is absoluut een schot in de roos, ook nu weer een schitterend verhaal, het vierde reeds.
Het lijdt geen twijfel dat er nog zullen volgen, de auteur is in boek één gestart met de uitdieping van zijn personages, de leden van afdeling Q, en slechts zeer incidenteel lost hij informatie. Elk boek draagt zo zijn steentje bij en weten we weer wat meer over deze personen. Zo is er weer een ontwikkeling in de spijkerpistoolmoorden waar Carl gewond werd en één collega zwaar verlamd en dan zijn er nog de scheidingsperikelen van Carl en zijn ex. Een nieuwe plotlijn op de achtergrond krijgt ook vorm, nonkel Birger Mørck sterft terwijl hij aan het vissen is en tiener Carl en neef Ronny ondertussen naar het vrouwelijk schoon zitten te kijken. Een aanrader dus om zeker deze serie van in het begin te lezen, het tilt het niveau van de boeken toch nog een stukje op.
Een ander pluspunt, zoals in al de boeken uit de serie, is uiteraard de humor, soms woordspelingen maar een andere keer dan weer zeer ludieke beschrijvingen, relativerende zelfkennis of bedenkingen.
De plot zat zeer goed in elkaar, het boek bestaat uit twee verhaallijnen met zo'n dikke 20 jaar tussen die mekaar steeds afwisselen. Het deel uit 1987 leest als een roman en is aangrijpend, het thema is ook niet het minste, opsluiting en mishandeling van jonge vrouwen, al dan niet zwakzinnig en seksueel losbandig, en de gedwongen sterilisaties. En dan de oprichting van een zeer rechtse organisatie met zeer duidelijke nazistische trekken. De wereldoorlog mag dan gedaan zijn, bepaalde ideeën lijken nog voor te leven onder sommigen, ook nu nog een zeer actueel thema.
En aan het einde breidde de auteur er nog een zeer verrassende ontknoping aan.
Een prachtig boek, goede plot, actueel en aangrijpend thema, humor, ja laat maar komen die verhalen van afdeling Q.
Eerder: De vrouw in de kooi, De fazantenmoordenaars, De noodkreet in de fles
Uitg. Prometheus (2011) - 469 blz. | Oorspr. titel Journal 64 - vertaling Kor de Vries

Geen opmerkingen: