Thriller.Op de achterflap: "In het vroege ochtendgloren wordt op een verlaten plezierjacht in de Stockholm-archipel het lichaam van een jonge vrouw gevonden. Het water in haar longen wijst op een verdrinkingsdood, maar vreemd genoeg vertonen haar kleren geen enkel spoor van zeewater.
De volgende dag stuit de politie in een Stockhoms appartement op het lichaam van een man. Hij hangt aan een haak in het plafond, in een verder lege kamer. Inspecteur Joona Linna is ervan overtuigd dat de man zelfmoord heeft gepleegd. Hij krijgt gelijk, maar daarmee is de zaak niet gesloten. De twee doden vormen de opmaat tot een reeks duizelingwekkende en gevaarlijke gebeurtenissen die Joona Linna meesleuren in een nietsontziende jacht op de moordenaar."
Van het eerste boek Hypnose van het schrijversduo onder de naam Lars Kepler was ik helemaal weg. Misschien verwachtte ik er teveel van maar dit boek haalt bijlange het niveau van Hypnose niet.
Wat me vooreerst al stoorde, was dat er heel wat ongerijmdheden te bespeuren vallen. Zo is bv. Saga, collega van Joona, volop aan het werken op haar laptop op de plaats delict, een paar minuten later is ze zich elders aan het voorbereiden in een busje om een gebouw binnen te vallen en nog even later is ze Joona, die in ditzelfde gebouw nog vlug een getuige wil spreken voor het team gaat binnenvallen, aan het redden. Deze passage valt al vroeg in het boek en daarmee is de toon gezet en lees je verder met een zeker ongeloof in het verhaal.
Een volgende punt is de uitwerking van de spelers. Punt is dat die er helemaal niet was. Bijna alle personages komen gewoon uit de lucht vallen op een enkeling na. Zeker van het hoofdpersonage Joona Linna kan je verwachten dat je toch iets te weten komt, maar nee hoor. Hij heeft een mysterieuze ziekte die niet uitgediept wordt, je hebt er gewoon het raden naar en summier wordt zijn vroegere zaak uit Hypnose aangehaald en ook dit doet totaal niet terzake en is voor lezers die het boek niet gelezen hebben misschien zelfs irritant. Dan krijgt hij een partner toegewezen, Saga Bauer die ook al helemaal niet ingevuld wordt en de auteurs zijn er in geslaagd om ook haar zeer ongeloofwaardig neer te zetten.
Dan de plot. Ja en nee. Langs de ene kant is hij wel origineel, goed gevonden en met een maatschappelijke ondertoon. Maar het zogenaamde 'pananinicontract' waarrond het hele boek zogenaamd draait en slechts op het einde bij naam wordt genoemd, valt toch wat magertjes uit en wordt niet geloofwaardig. In heel het boek wordt er af en toe naar verwezen en op het einde had dit de clou moeten zijn om alles te begrijpen maar het valt in het niet en heft het verhaal al zeker niet op naar een hoger niveau.
Positief is wel dat het boek heel vlot leest en toch spannend is. Het is zeker filmisch geschreven en dat heeft zijn vruchten afgeworpen, beide boeken zouden verfilmd worden.
Voor de doorgewinterde thriller liefhebber is dit boek geen aanrader, maar als je niet te nauw leest en niet teveel verwacht, is het best te pruimen.
Uitg. De Bezige Bij (2011) - 519 blz. | Oorspr. titel Paganinikontraktet - vertaling Jasper Popma en Clementine Luijten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten