zondag 25 oktober 2009

Alles te verliezen - Esther Verhoef

Literaire thriller.

Op de achterflap: "Claires leven is geslaagd. Ze is een aantrekkelijke vrouw van in de dertig en woont op een van de meest idyllische plekken in Nederland, in een prachtige gerenoveerde boerderij samen met haar man, de gerespecteerde makelaar Harald van Santfoort, en hun twee dochtertjes, Charlotte van vijf en Fleur van zeven.
Maar Claires leven is niet zo smetteloos als ze doet voorkomen. Niemand weet waarmee zij in het verleden haar geld verdiende en dat zij een ongezonde relatie had met Marius, een beruchte crimineel. Zelfs haar eigen man is hiervan niet op de hoogte. En dat wil ze zo houden, kost wat kost.
Na tien jaar cel is Marius weer op vrije voeten. Hij heeft Claire getraceerd en is niet van plan om zijn oude vriendin zomaar op te geven. Of heeft hij andere motieven?"

Esther Verhoef heb ik leren kennen met haar thrillers 'Onrust' en 'Onder druk'. Dat waren twee rasechte en onvervalste actiethrillers waar je steevast op het puntje van je stoel zat. Daarna is ze begonnen met literaire thrillers te schrijven en stond ik op de eerste rij om 'Rendez-vous' te lezen en daarna 'Close-up'. Vooral deze eerste vond ik schitterend. Deze boeken hebben een hoog roman gehalte en zijn dus niet geschikt voor de fans van thrillers. Maar als je beide genres weet te appreciëren is dit een ongelooflijk goede mix van beide.
'Alles te verliezen' is geschreven in deze traditie en leest zeer goed door. Het leven van Claire wordt knap beschreven zowel de huidige gebeurtenissen als die uit haar verleden die met flashes uit de doeken worden gedaan. En soms zijn er ook hoofdstukken vanuit het gezichtspunt van haar man die dit alles vervolledigen.
Verhoef weet het verhaal verder zeer realistisch te brengen, alleen bij het einde heb ik mijn bedenkingen. De oplossing die Claire bedenkt voor haar probleem en ook uitvoert is volgens mij niet reëel.
Dit is dus een zeer leesbaar en goed boek dat naar het einde toe ook spannend wordt.

Uitgeverij: Anthos (2008) - 318 blz.

dinsdag 20 oktober 2009

Gerechtigheid - Stieg Larsson

Thriller.

Op de achterflap: "Lisbeth Salander heeft een levensbedreigende aanslag overleefd en wordt in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht, evenals de man die verantwoordelijk is voor haar duistere, pijnlijke verleden: Alexander Zalachenko. Salander wordt gezocht voor moord en door de media is ze neergezet als een psychopaat, moordenaar en satanist. Alleen Blomkvist is overtuigd van haar onschuld."

Dit is voor mij met vlag en wimpel het beste boek van de trilogie. De eerste twee boeken, 'Mannen die vrouwen haten' en 'De vrouw die met vuur speelde', waren al super goed maar dit derde en laatste deel breidt er een razend spannend slot aan. Je verveelt je geen minuut ook al zijn er vele leesuren nodig want het is niet echt een dun boekje. Gewoon zelfs spijtig dat hij uit is en nog spijtiger dat dit echt wel het laatste deel is aangezien de schrijver overleed zelfs voor de publicatie van het eerste boek.
De auteur schuwt het ook niet om maatschappij kritisch te zijn in zijn boeken en hij maakt dan ook dankbaar gebruik van vele actuele thema's en problemen. Vooral het stukje met Erica Bergers visie op de herstructurering van de uitgeverij SMP vond ik zeer intrigerend.
De financiële en economische crisis is nu dan ook wel héél actueel.
Larsson heeft het verhaal zeer minutieus uitgewerkt. Hij is werkelijk zeer volledig in al zijn verhaallijnen en onderwerpen. Eénmaal resulteerde dit in een saai stukje, maar gelukkig waren dit maar een paar bladzijden en te verwaarlozen dus.
Ook nog vermelden dat er zo nu en dan wat humor in het verhaal zat net zoals in zijn andere boeken. Niet echt vaak maar als het er in zat was het wel raak. :o)
Stieg Larsson staat al heel lang in de top van auteurs en dit is zeer terecht. 'k Zou er niet van verschieten als deze trilogie een klassieker wordt!

Uitgeverij: Signatuur (2008) - 651 blz. | Oorspronkelijke titel: Luftslottet som sprängdes (2006)

dinsdag 13 oktober 2009

Moedersdochter - Juliet Hall

Roman.

Op de achterflap: "Net als haar moeder en grootmoeder heeft Marianne het niet getroffen in de liefde. Ze is net getrouwd met Rupert, maar tijdens een vakantie in Italië verdwijnt Rupert spoorloos. Terwijl hij zat te schetsen bij de Trevifontein, maakte Marianne een wandeling, dus waar kan hij heen zijn? Zijn waterflesje staat er nog gewoon. Is hem wat overkomen, of heeft hij zijn zwangere vrouw verlaten? Het is zeven jaar later, en Marianne weet het nog steeds niet."

Dit is een streekroman, volgens de kaft in de verteltraditie van Judith Lennox en Charlotte Link, maar daar kan ik me niet in vinden. Van Lennox weet ik het niet maar de verwijzing naar Link klopt alleszins niet. Er zit totaal geen spanning in dit verhaal en de psychologische profielen van de personages waren maar zo zo.
De eerste 100 blz. heb ik zelfs getwijfeld om verder te lezen maar uiteindelijk viel het verhaal daarna wel mee. Het verhaal van Marianne is het hoofdverhaal, maar ook de verhalen van moeder en grootmoeder worden stukje bij beetje uit de doeken gedaan.
Hall maakt heel het boek door veel gebruik van gedachten sprongen en dat was soms vervelend. Zelfs in een kort telefoongesprek werd er buiten het gesprokene zo hard uitgeweid dat ik terug moest gaan om de vraag nog eens te lezen waarop er dan uiteindelijk antwoord werd gegeven. Ook in een alinea liepen het gesprokene en de gedachten enorm door elkaar.
Geen slecht boek maar het was niet echt mijn ding.

Uitgeverij: De Kern (2008) - 382 blz. | Oorspronkelijke titel: The Disappearance (2007)

woensdag 7 oktober 2009

Dodenrit - P.J. Tracy

Thriller.

Op de achterflap: "In Green Bay is een seriemoordenaar actief. Grace en Annie van het softwarebedrijf Monkeewrench vergezellen FBI-agente Sharon Mueller bij haar reis naar het werkgebied van de moordenaar, maar voordat ze daar aankomen krijgen ze autopech. Diep in de bossen, ver weg van iedere vorm van beschaving en geen telefoonbereik.
Compleet ontredderd lopen ze door het bos naar het dichtsbijzijnde dorp in de hoop daar een monteur te vinden. Maar tot hun grote verbijstering is het gehucht volledig verlaten. Er is geen spoor van leven meer te bekennen. En dan klinken er geweerschoten... Grace, Annie en Sharon moeten rennen voor hun leven terwijl de overgebleven Monkeewrenchers samen met de rechercheurs Magozzi en Rolseth naarstig op zoek zijn naar de vermiste dames."

Een ware actiethriller deze Dodenrit met een zeer hoog film gehalte. Het schrijversduo P.J. Tracy, moeder en dochter, hebben hier een zeer spannend verhaal neergezet dat je met moeite opzij kunt leggen. Je wilt echt wel weten wat er toch kan gebeurd zijn in dat dorpje dat nog maar net verlaten lijkt te zijn. Het boek opent met de gebeurtenissen in dat dorpje maar ook als lezer tast je volledig in het duister.
En nog een groot pluspunt van dit boek is de humor. De auteurs weten hun verhaal wel zeer grappig te brengen.
Een dikke aanrader dit boek. Ik had alleen een beetje spijt dat ik hun eerste boek niet als eerste had gelezen. Het zijn dezelfde personages en je mist dan toch een beetje de achtergrond. Vandaag heb ik echter dit boek al meegebracht van de bib en zeer binnenkort ga ik dus die leemtes met plezier opvullen. Ik verheug me nu al.

Uitgeverij: Unieboek BV (2006) - 310 blz. | Oorspronkelijke titel: Dead Run (2005)

zaterdag 3 oktober 2009

Bloedzusters - Celia Rees

Historische roman, het vervolg van 'Heksendochter'.

Op de achterflap: "Agnes viel knalhard met haar hoofd voorover tegen het glas. De screensaver trilde even en beefde, toen werd het scherm zwart en keek ze in haar eigen starende gezicht waarin de ogen opengesperd waren van meer dan alleen pijn in haar voorhoofd. Wat had ze gezien? Een visioen of een droom?
Het was een visioen. Een visioen waarin Agnes een vrouw zag die leefde rond 1650. Een visioen waarin deze vrouw op het punt stond een nieuw leven te beginnen, een leven dat de normen van die tijd tartte. Een leven waarin plaats was voor hartstocht, onafhankelijkheid en heroïsche avonturen. Een visioen waarin Mary Newbury in de sneeuw lag te sterven van de kou."

Dit is dus het vervolg van Heksendochter en het is even prachtig en boeiend geschreven. Het verschil is dat we in dit boek ook vanuit onze eeuw het verhaal van Mary krijgen belicht. Dat schept de mogelijkheid om het relaas van de andere personages na de vlucht van Mary ook te bekijken. Dat wordt vooral gedaan via de aantekeningen achteraan in het boek.
Het grootste deel van het boek wordt uiteraard besteed aan het verhaal van Mary vanaf haar vlucht uit de nederzetting. Een zeer boeiend en meeslepend verhaal en zo nu en dan zelfs spannend. En doorheen het verhaal van deze medicijnvrouw krijg je een beeld van het historische Amerika en dan vooral de strijd tussen de oorspronkelijke inwoners en de kolonisten. Het geeft een originele kijk op dit hele gebeuren.
Gelukkig was dit boek iets dikker dan het vorige en kon ik dus langer genieten van dit prachtige verhaal.

Uitgeverij: Van Goor (2002) - 269 blz. | Oorspronkelijke titel: Sorceress

donderdag 1 oktober 2009

Showtime - Bavo Dhooge

Komische thriller, met de nadruk op komisch.

Op de achterflap: "Gentse Feesten. Veel zin heeft privédetective Pat Somers niet om zich in het feestgedruis en het eeuwigdurende nachtleven te storten. Toch heeft hij een zware kater. In het Jim Rose Circus werd na een voorstelling een afgehakte mannenhand gevonden. Een uit de hand gelopen act met kettingzagen? Maar wat doet de badge van Somers dan vlak bij de hand? En waar is de rest van het lijk naartoe? (...)"

Een thriller? niet echt. Komisch? op en top. Gewoonweg prachtig zoals die Dhooge met zoveel humor kan schrijven.
Er zat wel een thriller kantje aan dit boek, maar dat figureerde maar zijdelings. Je moet zelfs moeite doen om de eigenlijke plot te doorgronden.
Daartegenover is het komische gehalte zeer groot, maar dan ook zeer groot. En zijn letterlijke toespelingen/commentaren op bekende Vlamingen ... dat zit echt wel snor.
Verder zijn de verrassende plotwendingen ook subliem gevonden. Waar haalt hij het toch?
Na 'Smak' dat ik eerder las is dit dus zeker weer een aanrader, laat je lachspieren maar werken...
Bavo Dhooge heeft ondertussen reeds vele boeken geschreven. Vandaag had ik pas door dat al de titels van zijn boeken met een S beginnen. Neem gerust eens een kijkje op zijn site.

Uitgeverij: Davidsfonds Uitgeverij (2006) - 157 blz.