vrijdag 21 augustus 2009

Schijnoffer - Arne Dahl

Detective.

Op de achterflap: "In een Stockholmse kroeg valt bij een ruzie tussen rivaliserende voetbalsupporters een dode. Uit het onderzoek blijkt dat verschillende omstanders niet toevallig in de kroeg aanwezig waren. Ze zijn daar allemaal - zonder het van elkaar te weten - in verband met de overdracht van een geldbedrag aan een chanteur. De supportersruzie gooit echter roet in het eten. Het spel om de knikkers verplaatst zich naar elders, met bloedige resultaten."

Wat kan die Dahl toch goed schrijven! En weerom was het een plot om U tegen te zeggen. Toch enkele minpuntjes. 'Schijnoffer' is het derde deel in de serie rond het A-team. Ik had echter alleen het tweede deel 'Misterioso' gelezen en dat was toch een nadeel. In de kenningsmakingsronde van de verschillende leden van het A-team werd veel allusie gemaakt naar de eerdere boeken, maar net niet genoeg om mee te zijn met de personages. Je mist toch wel één en ander. Nu en dan viel Dahl ook wel in herhaling. Een samenvatting van de onderzoeksresultaten is geen slecht ding, maar na de derde keer weet je het wel zeker? De pluspunten zijn echter wel fenomenaal goed. Dahl is echt wel een meester in het construeren van een plot. Het verhaal nu begon bij een moord in een kroeg en bij de ondervraging daarna bleek er toch wel een en ander niet pluis. Daarna komen in het boek nog wat andere verhaallijnen voor en je weet niet goed wat dit met het eigenlijke verhaal van doen heeft. Langzamerhand wordt dit wel duidelijk en op het einde valt alles netjes op zijn plaats. Dahl doet absoluut niet mee aan het losse eindjes scenario. De clou is echt schitterend! Wat mij vooral boeit aan deze schrijver is echt wel zijn humor. Als het verhaal een enkele keer even in een dipje zit, smijt de auteur er flink wat humor tegenaan. Soms bleef ik die passage maar herlezen omdat het zó grappig was. Zijn woordkeuze is op zijn minst gezegd zéér bloemrijk. En met wat levendige fantasie, waar het mij niet aan ontbreekt, is het echt wel hilarisch soms. Dit was zelfs de reden waarom ik dit boek nu gelezen had. Af en toe heeft een mens wat humor nodig, teveel ernst is funest voor het 'zijn'. Net zoals 'Misterioso' en 'Europa blues' was ook dit een zeer origineel verhaal met een sterke plot én zeer humoristisch.

Uitgeverij: De Geus (2006) - 380 blz. | Oorspronkelijke titel: Upp till toppen av berget (2000)

Geen opmerkingen: